Τι πρέ­πει να κάνουμε για να επιβιώσουμε !

Το πρώτο που πρέ­πει να κάνουμε είναι να το πάρουμε από­φαση πως τα παλιά καλά χρό­νια της υπερ­κα­τα­νά­λω­σης, της σπα­τά­λης και της δανει­κής ευμά­ρειας δεν πρό­κει­ται να ξανα­γυ­ρί­σουν. Το κατα­να­λω­τικό όνειρο τελεί­ωσε και...

είναι σα να ξυπνάμε ξαφ­νικά στον πραγ­μα­τικό κόσμο – τον κόσμο του ανθρώ­πι­νου μόχθου και των πραγ­μα­τι­κών ανθρώ­πι­νων αξιών.

Ξαφ­νικά έχουμε βρε­θεί σε μια κατά­σταση όπου οι περισ­σό­τε­ροι δεν μπο­ρούμε πια να καλύ­ψουμε βασι­κές ανά­γκες και υπο­χρε­ώ­σεις, όπου η ανερ­γία έχει πάρει δια­στά­σεις επι­δη­μίας, όπου τα εισο­δή­ματά μας καθη­με­ρινά συρ­ρι­κνώ­νο­νται, όπου οι προ­ο­πτι­κές ανά­καμ­ψης φαί­νο­νται όλο και πιο χλω­μές. Και η κατάρ­ρευση αυτή δεν περιο­ρί­ζε­ται μόνο στη χώρα μας, αλλά σαν ύπου­λος ιός απλώ­νε­ται σε ολο­ένα και περισ­σό­τε­ρες χώρες – ακόμα και στην κάποτε κρα­ταιά Αμε­ρική. Η Ελλάδα απλώς πρω­το­πο­ρεί σαν γεν­ναίο πει­ρα­μα­τό­ζωο στις σκο­τει­νές ατρα­πούς που σιγά σιγά μπαί­νει ο κόσμος. Έχουμε πετα­χτεί σε φουρ­του­νια­σμέ­νες θάλασ­σες και το μέλ­λον – το ατο­μικό και το συλ­λο­γικό μας μέλ­λον – προ­βάλ­λει αβέ­βαιο και σκυθρωπό.

Τί κάνουμε, λοι­πόν; Ίσως να υπάρ­χουν πολι­τι­κές λύσεις, ίσως να εμφα­νι­στεί κάτι και­νούρ­γιο, κάτι απρό­βλε­πτο, ένας από μηχα­νής θεός, και τα προ­βλή­ματά μας να λυθούν. Όμως, ακόμα κι αν πιστεύ­ουμε πως κάτι τέτοιο θα συμ­βεί, μέχρι τότε ο καθέ­νας μας είναι υπο­χρε­ω­μέ­νος να βρει άμε­σες και επεί­γου­σες λύσεις για τον ίδιο και την οικο­γέ­νειά του. Λύσεις που θα μειώ­νουν την εξάρ­τησή μας από πανά­κρι­βες κεντρι­κές υπη­ρε­σίες, π.χ. ΔΕΗ. Λύσεις που θα απαι­τούν λιγό­τερα χρή­ματα για δια­τροφή, ένδυση, θέρ­μανση κλπ. Λύσεις που μπο­ρούν να κατα­σκευα­στούν από εμάς τους ίδιους, χωρίς ανά­γκη για ειδι­κούς και χρή­ματα. Λύσεις απο­τε­λε­σμα­τι­κές κι ανθρώ­πι­νες, σαν αυτές που είχαν βρει κάποτε οι παπ­πού­δες και οι προ­πάπ­ποι μας, τότε που δεν υπήρ­χαν σου­περ­μάρ­κετ, τρά­πε­ζες σε κάθε γωνιά του δρό­μου και κατα­να­λω­τικά δάνεια.




Ας δούμε, λοι­πόν, τη βαθιά κρίση που ζούμε σαν πρό­κληση. Και μαζί σαν μια δοκι­μα­σία επι­βί­ω­σης. Κι αν πράγ­ματι αυτή η κρίση μας οδη­γεί εκεί που φαί­νε­ται πως μας οδη­γεί – δηλαδή στον παλιό γεν­ναίο κόσμο της μόνι­μης ανθρώ­πι­νης φτώ­χειας – ε, τότε είναι και­ρός ν’ αλλά­ξουμε πορεία, να υιο­θε­τή­σουμε έναν άλλο τρόπο ζωής, να ανα­θε­ω­ρή­σουμε ριζικά τις προσ­δο­κίες και τους στό­χους μας, να προ­σαρ­μο­στούμε στις νέες (στην πραγ­μα­τι­κό­τητα, πολύ παλιές) συν­θή­κες, να δημιουρ­γή­σουμε νέους θεσμούς ανθρώ­πι­νης συνερ­γα­σίας και συμ­βί­ω­σης, να ξεχά­σουμε όλες τις αυτα­πά­τες του κατα­να­λω­τι­σμού, τα παρα­μύ­θια της δια­φή­μι­σης, τις συνή­θειες και προ­κα­τα­λή­ψεις ενός κόσμου που πεθαίνει.

Σήμερα ο καθέ­νας μας βρί­σκε­ται ενώ­πιος ενω­πίω με τη σκληρή πραγ­μα­τι­κό­τητα της κρί­σης, όπου κανέ­νας απ’ τους παλιούς μας τρό­πους επι­βί­ω­σης και προ­κο­πής δεν δου­λεύει. Και δυστυ­χώς οι περισ­σό­τε­ροι, εξαρ­τη­μέ­νοι από τον κατα­να­λω­τι­σμό και το εύκολο χρήμα, έχουμε χάσει όλες εκεί­νες τις δεξιό­τη­τες και γνώ­σεις που επέ­τρε­παν στους προ­γό­νους μας να ζουν με αξιο­πρέ­πεια και άνεση χωρίς έτοιμα προ­ϊ­ό­ντα, χωρίς πολύ χρήμα, χωρίς σου­περ­μάρ­κετ, χωρίς δάνεια από πονη­ρούς τρα­πε­ζί­τες. Παρ’ όλα αυτά, δεν έχουμε χάσει καμιά από τις σωμα­τι­κές και πνευ­μα­τι­κές μας ικα­νό­τη­τες. Είμα­στε σε θέση να αντι­με­τω­πί­σουμε με επι­τυ­χία τις νέες συν­θή­κες όπου μας ρίχνει τώρα η Ιστο­ρία. Αρκεί να έχουμε την κατάλ­ληλη πληροφόρηση…

Το Κέντρο Εφαρ­μο­γών Βιω­σι­μό­τη­τας ελπί­ζει να συμ­βά­λει στην πρα­κτική πλη­ρο­φό­ρηση όσων βλέ­πουν την κρίση σαν πρό­κληση και είναι πρό­θυ­μοι ν’ αλλά­ξουν ριζικά τρόπο ζωής, προσ­δο­κίες και στό­χους. Αυτό που πιστεύ­ουμε ότι επι­στρέ­φει είναι η οικο­γέ­νεια σαν βασική ημιαυ­τό­νομη οικο­νο­μική μονάδα, τα χωριά και οι μικρές πόλεις σαν βιώ­σι­μες οικο­νο­μι­κές και κοι­νω­νι­κές ενό­τη­τες, η φυσική παρα­γωγή, η τοπική αγορά και το πραγ­μα­τικό χρήμα – το χρήμα που αντα­να­κλά αυστηρά την πραγ­μα­τική οικο­νο­μία. Δηλαδή, όλα εκείνα τα πράγ­ματα που επί χιλιά­δες χρό­νια επέ­τρε­ψαν στον λαό και την κοι­νω­νία μας να επι­ζή­σει και να μεγαλουργήσει.

Παρου­σιά­ζουμε αυτές τις πλη­ρο­φο­ρίες στις τρεις ενό­τη­τες που βλέ­πετε στο μενού μας (Βιω­σι­μό­τητα, Λαχα­νό­κη­πος, Ζώα και που­λε­ρικά), τις οποίες σιγά σιγά εμπλου­τί­ζουμε με άρθρα, οδη­γίες, παρα­πο­μπές σε άλλους ιστό­το­πους κλπ.

Η προ­σπά­θεια που κάνουμε στο Κέντρο Εφαρ­μο­γών Βιω­σι­μό­τη­τας γίνε­ται εντε­λώς εθε­λο­ντικά. Δεν επι­διώ­κουμε να κερ­δί­σουμε τίποτα, το υλικό μας προ­σφέ­ρε­ται εντε­λώς δωρεάν και δεν έχουμε καμιά απο­λύ­τως εξάρ­τηση από συμ­φέ­ρο­ντα, επαγ­γελ­μα­τι­κές σχέ­σεις ή οτι­δή­ποτε άλλο.

Μπο­ρείτε να επι­κοι­νω­νή­σετε εύκολα μαζί μας κάνο­ντας email στη διεύ­θυνσηinfo(@)kevio(.)gr — παρα­κα­λούμε αφαι­ρέ­στε τις παρεν­θέ­σεις. Είμα­στε ανοι­χτοί σε προ­τά­σεις, ιδέες, λύσεις — και διορ­θώ­σεις όπου κάνουμε λάθος.

http://www.kevio.gr