ΚΤΙΡΙΑ ΑΠΟ CONTAINERS.

Αν και μια από τις λιγότερο προφανής δομικές λύσεις, τα χαλύβδινα εμπορευματοκιβώτια -περισσότερο γνωστά ως “containers“- είναι τα τελευταία χρόνια μια όλο και πιο δημοφιλής επιλογή στις κτιριακές κατασκευές.

Το κέλυφος των containers είναι ιδιαίτερα ανθεκτικό για να μεταφέρει βαριά φορτία και να αντέχει σε αντίξοες συνθήκες όταν μεταφέρονται από θαλάσσης ή από ξηράς. Έχουν συγκεκριμένες διαστάσεις και τυποποιημένο σχεδιασμό, ο οποίος επιτρέπει να στοιβάζονται και να ασφαλίζουν το ένα με το άλλο για να διευκολύνεται η μεταφορά και αποθήκευση τους — όταν δεν περιέχουν φορτίο μπορούν να τοποθετηθούν μέχρι και 12 σε δώδεκα σειρές καθ’ ύψος. Οι μεταλλουργικές εργασίες που απαιτούνται για την κοπή ή την συγκόλλησή τους κοστίζουν αρκετά λιγότερο από τις συμβατικές μεθόδους κατασκευής. Λόγω της φύσης τους μπορούν να μεταφερθούν εύκολα και σχεδόν παντού με φορτηγά πλοία, τραίνα ή αυτοκίνητα και φυσικά είναι πολύ εύκολο να βρεθούν χρησιμοποιημένα ή και καινούρια containers κατάλληλα για χρήση σε χαμηλές τιμές.

Από τη άλλη πλευρά, υπάρχουν κάποια μειονεκτήματα στην χρήση τους ως δομικά στοιχεία που θα πρέπει να αντιμετωπίζονται, όπως η κακή θερμομονωτική συμπεριφορά τους. Ο χάλυβας -όπως όλα τα μέταλλα- είναι εξαιρετικά καλός αγωγός θερμότητας και επιπρόσθετα, ο θερμός αέρας στο εσωτερικό τους τείνει να υγροποιείται στην εσωτερική πλευρά των τοιχωμάτων τους, κάτι που απαιτεί την πολύ καλή θερμομόνωσή τους όταν πρόκειται να επαναχρησιμοποιηθούν σε κτιριακές μονάδες. Αν και ο χάλυβας είναι εξαιρετικά διαδεδομένος ως δομικό υλικό, δεν συνηθίζεται να χρησιμοποιείται με αυτόν τον τρόπο, κάτι που ενδεχομένως να δημιουργήσει επιπλοκές και καθυστερήσεις στην έκδοση των απαραίτητων δομικών αδειών. Παράλληλα ο όγκος και το βάρος τους απαιτεί η μεταφορά και η στοίβαξή τους να γίνεται με μηχανικά μέσα -όπως γερανοί ή άλλα ανυψωτικά μηχανήματα-, κάτι που δεν χρειάζεται στις συμβατικές κατασκευές κατοικιών.

Τέλος, ειδική προσοχή χρειάζεται στην περίπτωση που τα μεταχειρισμένα containers έχουν δεχτεί επεξεργασία με διαλυτικά εντομοκτόνα ή άλλες ουσίες που περιέχουν ακατάλληλες για τον άνθρωπο χημικές ουσίες, αν υπάρχει ιστορικό διαρροής τέτοιων ουσιών κατά την μεταφορά τους ή αν έχουν υποστεί δομικές βλάβες από την χρήση. Το κέλυφος αλλά και ο σκελετός των containers που πρόκειται να “ανακυκλωθούν”ως δομικά στοιχεία πρέπει να εξετάζονται προσεκτικά και κάθε ίχνος επιφανειακής βαφής, ειδικά στο εσωτερικό τους, να απογυμνώνεται με αμμοβολή και να αντικαθίσταται από μη τοξικές βαφές.

Τον τρόπο για αντιμετωπιστούν όλα αυτά περιέγραψε για πρώτη φορά το 1987 ο Phillip C. Clark στη αίτησή του για δίπλωμα ευρεσιτεχνίας με τίτλο “Μέθοδος μετατροπής ενός ή περισσοτέρων χαλύβδινων εμπορευματοκιβώτιων σε κατοικήσιμο κτίσμα σε οικόπεδο και η κατασκευή του”. To δίπλωμα του αποδόθηκε το 1989 και η έρευνά του πάνω στο θέμα αποτέλεσε την βάση για πολλές από τις μεταγενέστερες αρχιτεκτονικές χρήσεις των containers.

Τα containers έχουν βρει στο παρελθόν αλλά και σήμερα διάφορες χρήσεις: από την κατασκευή πρόχειρων καταφυγίων και σχολείων, μέχρι τον σχεδιασμό κατοικιών και γραφείων διαφόρων κλιμάκων.

Ακολουθούν 10 από τα πιο εντυπωσιακά παραδείγματα που βρήκαμε online: