Ζούμε σε μια εποχή που η τροφή έχει αποκτήσει μεγαλύτερη αξία με το να είναι όμορφη. Με συμμετρικές τομάτες και πλαστικές συσκευασίες που κοστίζουν περισσότερο από ...
το περιεχόμενο τους.
Με σουπερμάρκετ που θέλουν ή και αναγκάζονται από την πελατεία τους να πετούν τις μπανάνες που έχουν αρχίσει να μαυρίζουν, χάριν της απαίτησης του πελάτη. Που παρ’ όλο που την πλήρωσε όμορφη θα την φάει μαραγκιασμένη 5 μέρες αργότερα. Αφού έχει ήδη ικανοποιηθεί ότι την αγόρασε από μια Οπωρομπουτίκ.
Με τους επαγγελματίες της εστίασης να πετούν τις περισσευούμενες μερίδες φαγητού γιατί πιστεύουν ότι η δωρεά τους περιορίζει την πελατεία.
Την ίδια στιγμή η μηχανοποιημένη παραγωγή και συγκομιδή επιβάλει νέα οικονομικά δεδομένα στις καλλιέργειες. Ένα ποσοστό της παραγωγής μένει στο χωράφι ή απορρίπτεται επιτόπου γιατί είναι κακοσχηματισμένο και έξω από τις νόρμες μεγέθους των κανονισμών τυποποίησης. Κάποιες φορές ακόμα και οι εντομολογικές και μυκητολογικές προσβολές είναι επιφανειακές και κοσμετικές (βλέπε Φουζικλάδιο στα μήλα και Κλαδοσπόριο στα πυρηνόκαρπα). Και κάποιες φορές απλά η παραγωγή μπορεί να πάει τόσο χάλια που είναι όντως ασύμφορη η συγκομιδή της ή δεν μπορεί να συγκομιστεί για τεχνικούς λόγους που έχουν να κάνουν με τους περιορισμούς λειτουργίας των συλλεκτικών μηχανών.
Οι Gleaners λοιπόν έρχονται να συλλέξουν όλα αυτά τα προϊόντα εν μέσω οικονομικής κρίσης. Είναι –αν θέλετε- οι ακτιβιστές της σπατάλης της τροφής.
Δεν είναι κάτι καινούργιο, το φαινόμενο εντοπίζεται ακόμα και στους βιβλικούς χρόνους, ενώ έχουμε αρκετές αναφορές σε αυτό τον 18ο και 19ο αιώνα.
Πιστοποιημένες οργανώσεις τους –με ομάδες εθελοντών που προσφέρουν την χειρωνακτική εργασία τους- συλλέγουν την ασυγκόμιστη ή πλεονάζουσα παραγωγή. Ένα ποσοστό το καρπώνονται οι ίδιοι (και ίσως και οι γεωργοί), αλλά πάντοτε το μεγαλύτερο καταλήγει στις τράπεζες τροφίμων.
Το ίδιο κάνουν και με τα αδιάθετα προϊόντα. Τρόφιμα κοντά στην λήξη, ληγμένα αλλά ακόμα κατάλληλα για κατανάλωση, με χτυπημένη ή λάθος συσκευασία ή απούλητο στοκ απο καταστηματα αλλά και βιομηχανιες.
Το όφελος για την τοπική κοινότητα είναι άμεσο. Δεν είναι μόνο η δωρεά των τροφίμων στις τράπεζες αγάπης. Είναι και η διάθεση και άλλων απαραίτητων ειδών σε οικογένειες, αλλά και καινοτόμα προγράμματα ενθάρρυνσης της καλλιέργειας σε κοινοτικούς και ιδιωτικούς λαχανόκηπους.
Μπορείτε αν δείτε λίγα πράγματα για αυτά εδώ:
Urban Gleaners – Fields of Greens Program
και εδώ:
Gleaners - Weekend Food For Kids
Η ανάγκη για εφαρμογή της πρακτικής αυτής στη Ελλάδα της οικονομικής κρίσης που μόνο βαθαίνει ειναι προφανής. Αλλά θα αφήσουμε σε εσάς να φανταστείτε πως θα μπορούσε να εφαρμοστεί στην δική σας περιοχή ή πόλη.
Δεν έχουμε περισσότερα να σας πούμε. Θα αφήσουμε να μιλήσουν για την δράση αυτή μερικά διαλεγμένα βίντεο.
The Gleaners and I, το βραβευμένο ντοκυμαντέρ με αναφορα στο Gleaning στη Γαλλια τον προηγούμενo αιώνα.
Συγκομιδή μήλων από μια ομάδα gleaners στο Oregon, ΗΠΑ. Πρόκειται για ένα οπωρώνα 40 στρεμάτων, αλλά 60 ετών που δεν μπορεί να δώσει πια "εμπορεύσιμα" μήλα.
Η ομάδα των gleaners στο Okanagan του Καναδά παρασκευάζει απο τις σοδειές που συλλέγειαφυδατωμένη σούπα, και την διαθέτει σε ανθρωπιστικές οργανώσεις.
http://greekpreparedness.blogspot.gr
Δημοσίευση σχολίου