Βλέποντας το φάσμα μιας βαθιάς επισιτιστικής κρίσης να ορθώνεται μπροστά μας όσο περνά ο καιρός, στο ΚΕΒΙΩ επιμένουμε πως ένα μεγάλο μέρος των μέτρων που...
πρέπει να λάβουμε αφορούν τον καθένα μας προσωπικά. Πρέπει να ενεργήσει ο καθένας μας. Πρέπει να πάρει πρωτοβουλίες επιβίωσης και μαζί μια μεγάλη απόφαση: Ο παλιός καλός καιρός δεν επιστρέφει. Καμιά σωτηρία δεν μπορούμε πια να περιμένουμε από το κράτος. Το αντίθετο μάλιστα. Το κράτος μας γίνεται κάθε μέρα και πιο ξένο, επιβάλλοντάς μας όλο και πιο σκληρή γερμανική πειθαρχία και λιτότητα. Έτσι όπως πάνε τα πράγματα, μετά τις εκλογές που μας λένε ότι θα γίνουν τον Απρίλιο ή τον Μάιο, φαίνεται πως μπαίνουμε σε πολύ ολισθηρούς δρόμους με άγνωστο προορισμό. Ας φροντίσει, λοιπόν, ο καθένας μας, όσο είναι ακόμα καιρός, ν’ αρχίσει μια μικρή παραγωγή τροφίμων μ’ ένα λαχανόκηπο στην αυλή του.Το μεγάλο πρόβλημα είναι βέβαια οι κάτοικοι των πόλεων. Τί μπορεί να γίνει με τους κατοίκους των μεγαλουπόλεων; Δεν περισσεύει πολλή γη για καλλιέργεια στις μεγάλες πόλεις. Παρ’ όλα αυτά, αρκετά πράγματα μπορούν να γίνουν. Γι’ αυτό μιλήσαμε επανειλημμένα για αστική γεωργία στις πόλεις (δείτε, λόγου χάρη, τα άρθρα μας Αστική γεωργία και επάρκεια τροφίμων, Πώς να ξεκινήσετε ένα κοινοτικό κήπο και Η αστική γεωργία στην Αβάνα). Όμως, η ανοιχτή γη για καλλιέργεια είναι λιγοστή στην Αθήνα, ίσως και στη Θεσσαλονίκη, και οι κοινοτικοί κήποι που προτείνουμε θέλουν χρόνο για να οργανωθούν, ενώ θα αντιμετωπίζουν και αρκετούς κινδύνους όσο θα οξύνεται το επισιτιστικό πρόβλημα.
Γι’ αυτό σήμερα επανερχόμαστε με το καινούργιο άρθρο μας Οι ταρατσόκηποι και η αστική γεωργία. Η ιδέα είναι απλή, ταιριάζει στο ελληνικό ταμπεραμέντο και έχει δοκιμαστεί σε δεκάδες μεγαλουπόλεις του κόσμου: Αξιοποιούμε τους άχρηστους μέχρι σήμερα χώρους στην ταράτσα, στον ακάλυπτο χώρο, στις βεράντες, στα μπαλκόνια μας. Ζωντανεύουμε τις ερήμους των τσιμέντων τοποθετώντας γλάστρες, ζαρντινιέρες, πλαστικές σακούλες και φυτεύοντας τομάτες, μελιτζάνες, αγγουράκια, κολοκυθάκια, πεπόνια και ό,τι άλλο τραβάει η όρεξή μας. Εκεί που σήμερα δεν υπάρχει τίποτα, δημιουργούμε ζωή, φρέσκα τρόφιμα για την οικογένειά μας, κάνουμε κάτι χειροπιαστό και χρήσιμο χωρίς να κλαίμε τη μοίρα μας, χτίζουμε γέφυρες προς τη βιωσιμότητα και την επιβίωση. Κάτι λίγο, σίγουρα — αλλά κάτι. Σκεφθήτε το. Και ξεκινήστε. Τώρα είναι η ώρα.
http://www.kevio.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου